Het idee
van privatisering raakte in de Jaren 90 in zwang en breidde zich als een olievlek
uit. Zo werden in Nederland bv de energiebedrijven ‘geliberaliseerd’. Dit hield
in dat de bedrijven – tot dan toe in handen van gemeentes en provincies (en als
zodanig een vaste inkomstenbron) – nu verkocht konden worden aan grote spelers
op de internationale markt. Dat was zogenaamd goed voor de concurrentie, en dus
goed voor de consument. De energie is niet goedkoper geworden en de levering
niet beter, maar gemeentes hebben nu wel structureel minder geld te besteden aan hun
burgers.
In 2006
werd het ziekenfonds afgeschaft en sloeg het privatiseringsvirus ook toe in de
zorg. Ziekenhuizen mochten winst gaan maken voor hun aandeelhouders - geld stroomt dan letterlijk weg uit de zorg en wordt daar niet in geherinvesteerd. Vanaf 2014 mochten ze winst uitkeren, vier jaar later waren er 14 ziekenhuizen failliet. De zorg
werd er niet beter op, maar wel veel duurder. Soms
moeten mensen nu wel een uur rijden voor ze bij de Eerste Hulp zijn.
In 2013
werd de ‘participatiesamenleving’ geintroduceerd. Allerlei taken werden afgewenteld
naar gemeenten, die daar echter ook nog eens minder geld voor kregen. Met als
gevolg: drama’s in de jeugdzorg, het toenemen van het aantal daklozen,
verdwijnen van bibliotheken, gymzalen en buurthuizen, die zo belangrijk zijn
voor de sociale cohesie. Ook bejaardentehuizen en psychiatrische instellingen moesten
dicht.
Vervolgens
moest de huizenmarkt er aan geloven, want er waren teveel
'scheefwoners' en die moesten maar eens snel een huis kopen. Natuurlijk
kwam het gebrek aan sociale woningen vooral doordat woningcorporaties
hun geld hadden vergokt op de aandelenmarkt en snel een hoop woningen
verkochten om wat centjes binnen te slepen. Zeven jaar na de ingreep op
de woningmarkt is deze nu geheel vastgelopen. Huren zijn niet meer te
betalen en iets kopen kan je al helemaal vergeten. En die scheefwoners?
Ja, die zitten nog steeds op hun plek, want die kunnen ook nergens ander
heen.
Net toen ik dacht dat er niets meer te verhapstukken viel, bleek ons pensioenstelsel een mooie prooi. Ook wel bekend als 'het beste pensioenstelsel ter wereld'. De haaien cirkelden er allang omheen en sloegen dit jaar dan eindelijk toe. En nu hebben we dus het gevreesde 'casinopensioen'. Gokken met het geld van de burger, wat wil je nog meer?
Ondertussen
is Nederland wel een belastingparadijs voor multinationals en een witwasmachine
voor criminelen. De staatskas loopt miljarden mis, en juist de zwakkeren in de
samenleving voelen dat. Maar het gemis van een bibliotheek raakt niet alleen de
armen, net zo min als het verdwijnen van kunst en cultuur, van sociale zekerheid.
Het raakt iedereen.
Al meer dan
20 jaar ligt Nederland in de uitverkoop. Bossen en parken worden omgehakt, de bio-industrie
groeit uit tot walgelijke proporties, chemisch afval wordt 'verwerkt' door het gewoon te dumpen, de kwaliteit van grond, lucht en water
rennen achteruit – alles voor de BV Nederland. Dat zijn bewuste politieke
keuzes. Sommigen klagen dat de samenleving verhardt. Maar wat wil je als mensen
elkaar niets meer gunnen, als het een dog-eat-dog survival-of-the-fittest slag
wordt? En toch blijven mensen stemmen op partijen die verantwoordelijk zijn
voor dit soort politiek. Geven de schuld van de problemen liever aan ‘migranten’,
‘moslim terroristen’ of ‘de linkse kerk’.
UIteindelijk
zal het neoliberaal kapitalisme zichzelf opeten.
Tot er
niets meer is.
P.S. Update 23 november 2023: Wilders wint 37 zetels en wordt de grootste. Een rechtstreeks gevolg van het bovenstaande.
